COVIDOKI
Tak je nazwa artysta tworzący obrazy, w tym trudnym dla większości z nas czasie, precyzyjnie dozując kontrastowe spraye. Ich spotkaniem mogą być wyraźnie cięte granice albo wzajemne przenikanie się powierzchni, mas, energii, które kreują kolejne wymiary rozwijające się w naszą stronę. Maestrię pędzla zastępuje tu kontrola stożka rozpylanej farby. Siła nacisku wyzwala pędzące krople koloru, mikrokosmiczne wydarzenie, którego śladem są uporządkowane płaszczyzny. Możemy znaleźć klucz i sens tego porządku. Czego są one obrazem, co chcą przedstawiać? Musimy pamiętać o czasie i podskórnym niepokoju właściwie o wszystko, nie tylko o nasz osobniczy los. To nie tylko kosmiczne siły, to nie tylko epidemia ułatwiona przez niepohamowaną ekspansję współczesnej gospodarki, która traktuje naturę jako tani zasób.
Te prace mają dostarczyć nam energii niezbędnej do zachowania własnej równowagi. Tak jak równoważą się w nich barwy dopełniające. Mogą oderwać nas od codziennej krzątaniny i umożliwić przeżycia, które oczyszczają i dają siłę. Stąd ich zdecydowana kontrastowość i proste struktury przywodzące na myśl i nasze stroje ludowe i meksykańskie ojos de Dio’s. Kiedy wiele lat temu porzuciwszy obrazy rozwijające symboliczne motywy artysta zaczynał cykle, gdzie głównym motywem były kontrastowe pasy można było mówić o ich powinowactwie z krajobrazem. Były to jednak próby uchwycenia działania sił właściwych kolorowi oraz jego ugruntowanej symbolice. Teraz jest to powinowactwo koncentratorów energii i oczu, które w przywołanej tradycji mają moc widzenia i rozumienia rzeczy nieznanych. Ważne jest także opiekuńcze działanie takich obiektów.
Wprowadzenie, któregoś z covidoków do wnętrza to także decyzja z pogranicza magii. Taki aktywny obraz przekształca przestrzeń, w której się znajduje. Może dawać wgląd w nasze lęki i jednocześnie ułatwiać ich przezwyciężenie.

Krzysztof Żwirblis

Jacek Ziemiński
Urodził się w 1953 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom obronił w pracowni prof. Jacka Sienickiego. Debiutował w roku 1980, współtworzył powstający w tamtych latach ruch nowej ekspresji. W latach 1982-1989 pracował jako asystent na Wydziale Malarstwa macierzystej uczelni. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz "Foundation pour une Aide Intelectuelle Europeenne" w Paryżu i Berlinie. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Galerii Zachęta, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Centrum Sztuki Studio. Wystawiał między innymi w warszawskiej Zachęcie, Muzeum Narodowym we Wrocławiu oraz w Instytucie Polskim w Berlinie. Mieszka i tworzy w Warszawie.

Otwarcie: piątek,  01  października 2021, godz.18.00
Galeria Beta16, ul. Wilcza 18, Warszawa
Wystawa czynna: od  01  października do  29  października 2021