W swoim malarstwie wypracował własny sposób przedstawiania natury, którą poddaje syntezie na granicy abstrakcji. Tworzy abstrakcyjne, regularnie skomponowane, wypełnione powtarzającymi się motywami wielkoformatowe obrazy. Z czasem, przy użyciu tych samych środków malarskich, artysta zaczął wychodzić poza ramy obrazu malując bezpośrednio na ścianach sal wystawowych.

Oryginalne dokonania artystyczne zapewniły mu udział między innymi w Biennale w São Paulo w roku 1987 i w "Aperto '88" w ramach weneckiego Biennale.

W Polsce Tarasewicz stale współpracuje z warszawską Galerią Foksal, gdzie w roku 1984 zadebiutował, a także z lubelską Galerią Białą. Wielokrotnie pokazywał prace w Centrum Sztuki Współczesnej.
Brał udział w zbiorowych prezentacjach sztuki polskiej za granicą, m.in. z Andrzejem Szewczykiem i Krzysztofem M. Bednarskim (Berlin, 1989), z Karolem Broniatowskim, Edwardem Dwurnikiem, Izabellą Gustowską i Jerzym Kaliną (Luksemburg, 1992). Indywidualnie wystawiał m.in. w Springer and Winckler Galerie w Berlinie (1998, 2001) i we Frankfurcie nad Menem (1992, 1996), w Gallerie Nordenhake w Sztokholmie (1989, 1991, 1993, 2001), w Galleria del Cavallino w Wenecji (1986, 1989, 2001).

Zdobył liczne nagrody i wyróżnienia. W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także: Paszport „Polityki” (2000), Nagrodę im. Jana Cybisa (1998) oraz Nagrodę Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich. W 2007 Tarasewicz otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury za rok 2006 za konsekwentne rzucanie wyzwania zarówno tradycyjnemu rozumieniu malarstwa, jak i wszelkim konwencjom rozumienia sztuki.