Pierwszą ważną nagrodę otrzymał w roku 1956 na Ogólnopolskiej Międzyuczelnianej Wystawie Grafiki i Rysunku Kół Naukowych. Była to III nagroda za gipsoryt dedykowany szwajcarskiemu kompozytorowi Arhurowi Honeggenowi.  W 1960 r. otrzymał Nagrodę Artystyczną Klubu "Od Nowa" w Poznaniu za debiut w dziedzinie malarstwa i rysunku.  Laureat konkursu na Międzynarodowym Quadriennale Praskim (1979), Międzynarodowego Triennale Rysunku we Wrocławiu (1992) oraz na Międzynarodowym Triennale Grafiki, Fredrikstad (1995). W 1978 otrzymał presitżową Nagrodę im. Jana Cybisa.

Już od wczesnego okresu jego twórczość skupiała się na zagadnieniach przestrzeni. W cyklu Koła podwójne (1962-1964 i 1967-1969) dokonał przełamania konwencji malarskiego prostokąta - obrazy przyjmowały kształt dwóch kół, zestawionych pionowo jedno nad drugim, pokrytych poruszonymi, kontrastowymi formami, które tworzyły rodzaj przestrzeni wewnętrznej, iluzyjnej.

Kolejnym etapem poszukiwań było wprowadzenie do obrazu przestrzeni rzeczywistej w postaci otworu wyciętego w płótnie. Od 1967 przestrzeń ingerująca w materię malowidła zyskała "uwolnienie" przez fakt podziału obrazu na oddzielne części, które eksponowane były w różnych zestawieniach (symetrycznie, antytetycznie, prostopadle do siebie w narożniku sali itp.). O ile dotąd eksperymentom malarsko-przestrzennym Berdyszaka towarzyszyła grafika (gipsoryty, drzeworyty, zwłaszcza cykl Kompozycje kół), to w tym momencie malarstwo spotkało się z rzeźbą. Z tego samego okresu pochodzą wieloczęściowe, rozkładane, przewidziane do dowolnego zestawiania formy z barwnej, emaliowanej blachy. Od końca lat 60. powierzchnie malarskie Berdyszaka stały się płaskie, formy ostro zdefiniowane. 

źródło: http://culture.pl/pl/tworca/jan-berdyszak