Urodził się w 1920 roku w Kielcach, zmarł w 1988 roku w Lublinie. W latach 1942-1946 uczęszczał do Wolnej Szkoły Malarstwa i Rysunku w Lublinie (dzisiejsze Liceum Sztuk Pięknych). Następnie rozpoczął studia medyczne na lubelskim UMCS z zamiarem zostania psychiatrą, z których zrezygnował po dwóch latach nauki skupiając się na działalności artystycznej. W 1955 roku rozpoczął prace nad obrazami z tzw. serii kosmicznej, spośród których najbardziej znany jest Upadek Ikara z 1957 roku. W roku 1956 rozpoczął studia na historii sztuki KUL. W tym samym roku, wraz z artystami Włodzimierzem Borowskim i Tytusem Dzieduszyckim, oraz krytykami Jerzym Ludwińskim i Hanną Ptaszkowską, założył Koło Młodych Plastyków, przekształcone następnie w Grupę Zamek działającą do 1959 roku. Jako członek Grupy Zamek wystawiał swoje prace w Lublinie, w Galerii Krzywe Koło w Warszawie, w Pałacu Sztuki w Krakowie oraz w Galerii Renelagh de Cinema w Paryżu. Paryska ekspozycja była ostatnią wspólną wystawą Zamkowiczów. W latach 1960–1964 Ziemski tworzył Formury - reliefowe prace o grubej, odlewanej w gipsie fakturze. Od połowy lat 60. twórczość artysty ulegała kolejnym przeobrażeniom. Zwrócił się ku zagadnieniom ze świata optyki i geometrii. Artysta rozpoczął konstruowanie drewnianych reliefów, budowanych z wygiętych listewek umieszczanych nad płaszczyzną podłoża. Realizacje i refleksje nad obrazami przestrzennymi kontynuował nieprzerwanie przez lata 70. W swoich ostatnich dziełach znacznie uprościł środki wyrazu artystycznego. Tworzył płaskie dyptyki i tryptyki stosując wyłącznie biel oraz czerń (cykl Metamorfozy).